مقدمه
در سال‌های اخیر، ایران با مشکلات متعددی در تأمین انرژی و ناترازی میان مصرف و تولید، به ویژه در بخش برق، مواجه بوده است. یکی از مهم‌ترین تصمیمات اتخاذ شده برای کاهش این ناترازی‌ها، مشارکت صنایع پرمصرف در تولید برق از طریق ماده 16 قانون جهش تولید است.

تعهدات صنایع پرمصرف بر اساس ماده 16
براساس ماده 16 قانون جهش تولید، صنایع با دیماند برق بالاتر از 1 مگاوات، از سال 1402 موظف هستند تا 1% از برق مصرفی خود را از برق سبز (انرژی‌های تجدیدپذیر) تأمین کنند. این تعهد به صورت سالیانه 1% افزایش می‌یابد و تا سقف 5% خواهد رسید. برای رفع این تعهد، سه روش اصلی وجود دارد.
احداث نیروگاه تجدیدپذیر
یکی از روش‌های تأمین برق سبز، احداث نیروگاه تجدیدپذیر است. صنایع می‌توانند با احداث نیروگاه‌های خورشیدی، بادی و دیگر نیروگاه‌های تجدیدپذیر، برق مورد نیاز خود را تأمین کنند. بر اساس مصرف فعلی و برنامه‌های توسعه آتی، شرکت‌ها باید نیروگاهی با توان تولید برق سالیانه برابر با 5% میزان تخمینی مصرف برق خود احداث کنند.
تهاتر و قرارداد دو جانبه فروش برق
روش دیگر، تهاتر و یا قرارداد دو جانبه فروش برق است. شرکت‌ها می‌توانند در قالب قراردادهای دو جانبه، برق مورد نیاز خود را از سایر نیروگاه‌های تجدیدپذیر خریداری کنند. پس از خرید، این شرکت‌ها موظف به ارائه قرارداد خود به شرکت‌های توزیع برق یا برق منطقه‌ای هستند تا تعهد خرید برق سبز آن‌ها رفع گردد.
خرید برق از تابلو سبز بورس انرژی
راه‌حل دیگر، خرید برق از تابلو سبز بورس انرژی است. این بازار با هدف افزایش جذابیت بازار انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران طراحی شده است. تولیدکنندگان برق تجدیدپذیر، برق تولیدی خود را در این بازار عرضه می‌کنند و شرکت‌های مشمول ماده 16 می‌توانند برق مورد نیاز خود را از این طریق خریداری کنند. یکی از مزایای تابلو سبز، کشف قیمت برق تجدیدپذیر است.
نتیجه‌گیری
روش‌های مختلفی برای رفع تعهد ماده 16 قانون جهش تولید وجود دارد که هر یک از این روش‌ها می‌توانند به توسعه پایدار و کاهش ناترازی انرژی در ایران کمک کنند. با اجرای این روش‌ها و حمایت‌های قانونی، توسعه صنایع برق تجدیدپذیر در کشور سرعت خواهد گرفت و به تحقق اهداف توسعه پایدار کمک خواهد کرد.